Hoe het begon

In 2000 stonden wij, in de derde en laatste week van onze vakantie op een camping in de nabijheid van Jičín. Tijdens één van onze bezoekjes aan dit stadje en het lezen van de advertenties van de makelaars in de etalages van de slagers en de bakkers waren wij erg nieuwsgierig geworden wat een huis in Tsjechië te bieden heeft. Dit is de advertentie van ons huis in Žeretice, met wat vertalingen erbij die wij uit ons pocketboekje Tsjechisch voor beginners hebben gehaald. Hieronder het verhaal van onze laatste vakantieweek in Tsjechië.

Maandag

Door stom toeval zijn wij deze ochtend een Nederlands sprekende Tsjech tegen het lijf gelopen. Na een kort gesprek over koetjes en kalfjes en onze belangstelling uitend over de aangeboden huizen, zou deze Tsjech ons wel eens mee nemen naar een makelaar. Zo gezegd zo gedaan. Om 13.00 uur is Eric plaatjes gaan kijken in het fotoboek van de makelaar en eens wezen luisteren naar de mogelijkheden en vooral de onmogelijkheden. 

Het is allemaal erg eenvoudig, buitenlanders kunnen geen onroerend goed kopen in Tsjechië. Maar hiervoor is een oplossing. Je richt een Tsjechische BV op, een zogenaamde S.R.O. en benoemd een Tsjech als bedrijfsleider welke jou zaken behartigd. Deze Tsjech koopt op naam van de S.R.O. het huis en jij hoeft alleen maar te betalen. Het enigste probleem is, hoe vind je in den vreemde een Tsjech die je zodanig vertrouwd dat je deze persoon je spaargeld durft toe te vertrouwen. Maar gelukkig hebben we in de verre kennissen kring nog iemand die relaties heeft met Tsjechen en waarschijnlijk wel iemand weet die dit wil doen. (Let wel dit was in 2000).

Na het uitzoeken van een huis vanaf een foto en natuurlijk ernstig lettend op de bijbehorende prijs werd een afspraak gemaakt om de volgende dag eens een kijkje te nemen hoe het huis er werkelijk uitziet.
Om 15:00 uur, na aankomst op de camping, dit toch maar even aan het thuisfront verteld, deze hadden met het kijken niet zo veel problemen, maar de gedachte aan "het kopen van een huis" was nog wel een beetje vreemd.

Dinsdag

Na een korte rit van ongeveer 10 km door allerlei kleine dorpjes en het verlies van alle gevoel van richting zijn we op aanwijzing van de meegereden makelaar toch bij het door ons uitgezochte huis uitgekomen.
W e zijn uitgekomen in een zeer klein, typisch Tsjechisch, dorpje met ongeveer 300 inwoners met een winkel en een kroeg. En recht tegen over de winkel was het huis gelegen. En zo zag het er uit.

Na een uitgebreide rondleiding door het huis en overige ruimten zoals stallen en schuren hadden wij een zeer goed gevoel. Het gevoel van "zo was het vroeger bij oma ook". Je waant jezelf weer 40 jaar terug in de tijd. 
En wat zo leuk is, je koopt alles wat in het huis staat, ligt, hangt of valt er bij, dus alles op de foto's zouden we mee overnemen.

 

Maar zoals echte Hollanders betaamt gaan ook wij niet over een nacht ijs en hebben wij nog enkele posters bij de makelaar gehaald van potentieel toekomstige vakantie woningen.

Woensdag

Deze dag zijn wij op eigen houtje nog vijf andere woningen in de regio gaan bekijken, maar het gevoel zoals bij onze eerste huis hebben we nergens meer gehad. Wel werd ons heel snel duidelijk dat de postbode in Tsjechië een speciaal beroep heeft. De straten in de dorpen zijn niet voorzien van straatnamen, de huizen hebben alleen een nummer. Maar het moeilijke is dat de nummering niet op volgorde is zodat nummer 7 best eens naast nummer 18 en tegenover nummer 66 kan liggen. Lijkt mij niet echt makkelijk.

's Avonds op de camping een ernstig beraad gehouden. Wat doen we er mee? 

Donderdag

Weer op visite bij de makelaar. Waar moeten we tekenen? 

Ho...wacht even, eerst even een bankrekening openen, het start kapitaal voor de S.R.O storten, even naar de kamer van koophandel om een aanvraag in te dienen voor het oprichten van een S.R.O., even langs de rechtbank om een verklaring omtrent gedrag aan te vragen en nog even ...

Maar toch, 's avonds om ongeveer 22.30 uur waren we weer thuis in Nederland en konden wij het leuke nieuws van de koop van een eigen huis in Tsjechië aan de opa's en oma's bekent maken.
Helaas heeft al het papierwerk zo'n anderhalf jaar in beslag genomen, dus konden we ons pas in Maart 2002 echt eigenaren van het huis noemen, wel mochten we van de oude eigenaar al die tijd al gebruik maken van het huis en er alvast onze vakanties doorbrengen.